Woningnood made in Den Haag

Ebru Umar

Ebru Umar is journalist en hoofdredacteur van Overwaar.de

Follow

Het is moeilijk om iets te schrijven over het beleid van Volkshuisvesting dat niet al eerder gezegd, geschreven, gewanhoopt of van alle daken die de Nederlandse media rijk is, geschreeuwd is. Wie er niets van heeft meegekregen de afgelopen twee jaar, had geen hartslag. 

Nu de Kadaster-cijfers over Q4 er zijn, gaat de volumeknop nog wat hoger. Uiteraard terwijl er wederom op repeat wordt gedrukt. Alles is al een keer gezegd, maar vooruit, deze keer kan er ook nog wel bij. De kracht van communicatie ligt immers in de herhaling, nietwaar? Dat gezegd hebbende: ook de kracht van de leugen ligt in de herhaling. Ondertussen wordt de huurder kind van de rekening gemaakt. Hoewel; het zijn vaker de ouders mét kinderen die de rekening van de ontstane dakloosheid betalen. De gelukkige ouder kan zijn kroost opbergen bij opa en oma op zolder, de ongelukkige gaat naar een camper en dat heet dan nog een geluk bij een ongeluk te zijn.   

Hoewel veel beleggers hadden gewild dat ze konden beargumenteren dat er helemeaal geen crisis is – ‘Want dan zou Den Haag wel maatregelen nemen om die crisis tegen te gaan, denk je niet?’ – is er is maar één reden aan te wijzen waarom er überhaupt een wooncrisis is: het gaat politiek Den Haag niet om de woningzoekende burgers, maar om de quickfix die politieke beeldvorming heet. En hoe kun je die beeldvorming beter bespoedigen dan door het tegen elkaar opzetten van burgers? Zet de huurder neer als een zwak vogeltje, en definieer vervolgens de woningbelegger als een valse kat die zijn klauwen zet in de bestaanszekerheid door ‘woekerhuren’ te vragen. En presto: ziehier de basis van beleid dat heeft geleid tot de ‘woningcrisis’ waar we nu in zitten.