Vastgoedbeleggers beschermen de huurder, niet Hugo

Maar hoe zit het met De Nederlandse Bank? Met het Centraal Planbureau? Het Planbureau voor de Leefomgeving? Hoe zit het met de dure consultants die zowel zijn ingehuurd door het ministerie van BZK als door Vastgoed Belang, Ortec Finance? Hoe zit het met de resultaten van de botsproeven, die aangetoond hebben dat de woningmaatregelen zoals de eerste minister van wonen sinds tijden, ze wil invoeren, een averechts effect hebben? Hoe zit het met de signalen uit de markt, de rijen met woningzoekenden die op één enkel appartementje afkomen? Of met het gestegen aantal woningen dat te koop staat omdat beleggers toch maar besloten hebben om uit te ponden? Hoe zit het met de Raad van State, die ook afkeurend reageert en wijst op ongewenste gevolgen?

Waarom zou je de politiek vertrouwen?

Ja, ‘een’ lobbyist kan ernaast zitten. Maar hoe noem je het als álle partijen die geraadpleegd worden onderbouwd aantonen dat de plannen voor de middenhuurregeling zoals de minister van Wonen ze voor ogen heeft, desastreus zijn en de minister blijft beweren dat híj gelijk heeft? Anders dan hoogmoed, narcisme, despotisme en onverbloemd sadisme? Collega Servaas van der Laan schrijft dat het een groot probleem is dat niemand de politiek nog vertrouwt en dat ís het ook. Maar Hugo de Jonge is het levende bewijs dat de politiek het er zelf naar maakt.

Tijdens het debat ‘Woningbouwopgave en Koopsector’ meldde De Jonge dat het doel van 100.000 woningen per jaar eerder omhoog bijgesteld moet worden dan omlaag. Er is niemand in de vastgoedsector die dat zal ontkennen. Tegelijkertijd ontbreekt het realisme van de sector bij de minister.