Tweede Kamerleden vergeten dat de rest van Nederland ook wil wonen

Persoonlijk scoren

Het is fascinerend dat politici erop staan om willens en wetens fouten te maken en vooraf afspreken áchteraf de fouten te repareren. Want dat ging zo goed met – ik noem maar een dwarsstraat – de forfaitaire heffingen op spaarders en nu vastgoedeigenaren? Is persoonlijk scoren door niet mee te gaan in onderbouwde pleidooien van Mona Keijzer en Peter de Groot om weloverwogen en goed geïnformeerd te beslissen over een onderwerp wat heel Nederland raakt, belangrijker dan de woningnood écht  op te lossen? 

Praktijk versus papier

Natuurlijk kun je dan over ‘volkshuisvesting’ praten en met het hoogste percentage sociale woningbouw in Europa (34 procent) is het dat ook. Maar door het volkshuisvesting te noemen, wordt de woningnood niet kleiner. Integendeel, door voor de wet van Hugo de Jonge te stemmen, gaat de woningmarkt volledig op slot. Alleen de medewerkers van BZK Volkshuisvesting denken er anders over terwijl álle betrokken wanhopig proberen duidelijk te maken dat wat achter een bureau bedacht is, in de praktijk anders werkt. Het állersimpelste voorbeeld daarvan is de verbouwing van het Binnenhof. Dat werkzaamheden waarvan de overheid de rekening betaalt, per definitie over het budget heengaan, is dan nog niet eens relevant. 

Visie

Alle argumenten tégen de wet zijn door de gehele vastgoedsector tot vervelens toe uitgemeten. De verblindende koplampen van de rijdende trein die op huurders, verhuurders en woningzoekenden afkomt, wordt genegeerd door Tweedekamerleden die de treinramp in wording hadden kunnen voorkomen. Wie denkt individuele beleggers te raken met dit beleid, zal bedrogen uitkomen. De vastgoedsector gaat niet bouwen, en al helemaal geen ‘betaalbare’ woningen. Want om betaalbare woningen te bouwen, is langetermijnvisie nodig, niet goedkoop en snel scoren. Of zoals Wijnand Groenen van Meerdervoort het op Linkedin samenvat: 

‘Verhuurders staan in de startblokken om komende jaren circa 100.000 huurwoningen te gaan verkopen als koopwoning na invoering van de middenhuur… Dat zijn veel nu nog steeds goed betaalbare huurwoningen. Het gevolg is dat huurprijzen in de vrije sector torenhoog worden met woekerwachtlijsten. Het meest nare effect is dat grote investeerders even pas op de plaats zullen maken bij het afwegen van de keus om middenhuurwoningen te gaan bouwen of andere dingen doen, wetende dat het rendement niet meer komt uit de verhuur, maar slechts door te speculeren op waardestijging. En iedereen herinnert zich de crisis in 2008 nog… Huizenprijzen kunnen ook dalen. Het zou mooi zijn als er nooit meer een crisis zou komen. Na deze ingreep zijn er eigenlijk geen middenhuurwoningen meer over want het kleine beetje is bezet en werkelijk iedereen op de wachtlijst wil ze hebben.’

De rest van Nederland wil ook wonen

Dit is de werkelijkheid waar de Nederlandse woningzoeker voor staat. Het lijkt wel alsof Tweede Kamerleden vergeten dat de rest van Nederland óók een dak boven het hoofd wil. En vooral dat ze in de positie zijn om daarvoor te zorgen in plaats van dit massaal onmogelijk te maken.