Middenhuurregeling politieke wens die ‘koste wat kost’ uitgevoerd moest worden

Ook waarschuwingen van het CPB, PBL en DNB over uitponden door beleggers en scheefwonen werden terzijde geschoven. Regulering van de huursector was een politieke wens die koste wat kost moest worden uitgevoerd. Risico’s op uitponding en scheefwonen namen zij voor lief. Dit blijkt uit een reconstructie van Vastgoedmarkt op basis van een WOO-verzoek naar de huurplannen.

Op woensdagochtend, 26 januari 2022 heerst een voorzichtig optimistische stemming in politiek Den Haag. Na een harde lockdown van ruim een maand, valt er eindelijk wat te vieren in de bijna twee jaar durende strijd tegen het coronavirus. De gevreesde omikrongolf viel niet te stoppen, maar de nieuwe virusvariant blijkt niet zo ziekmakend als zijn voorganger. Restaurants, bioscopen en theaters mogen vanaf die dag weer open. Tot uiterlijk 22.00 uur, met inachtneming van de anderhalve meter. Maar goed, het is in ieder geval iets.

Toch heerst er spanning op de (thuiswerk)burelen van het ministerie van Binnenlandse Zaken, afdeling Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening. Er komt slecht nieuws binnen. ‘Het conceptbestand geeft explosieve uitkomsten over de verschuiving tussen middenhuur en dure huur’, mailt een beleidsambtenaar aan een collega. Het rode vlaggetje bij de mail markeert de hoge urgentie van de boodschap. ‘(…) en ik denk dat jij dit moet weten.’

Het conceptbestand waar de beleidsambtenaar aan refereert, slaat op de eerste, ongevalideerde resultaten van het Woononderzoek Nederland (WoON). Deze grootschalige analyse van de woningmarkt, die traditiegetrouw om de drie jaar in juni verschijnt, geeft inzicht in de samenstelling van huishoudens, de huisvestingssituatie, de woonwensen, de woonlasten en het verhuisgedrag. ‘Het middensegment is met 9 procent afgenomen en de dure huursector bijna verdrievoudigd van 109.000 naar 283.000 woningen’, vervolgt de beleidsambtenaar. ‘Lijkt mij een need to know.’