Hallo bemiddelaar, makelaar, accountmanager

Zoek je nieuwe huurders, is dat soms heel gemakkelijk. Een kamer in het centrum van Rotterdam, bedoeld en geschikt voor studenten, raakte ik in een zucht en een vloek kwijt. Een gratis advertentie op kamernet.nl en ik ontving een tsunami aan reacties.

Voor een appartement in hartje centrum ging het ook eenvoudig. Ook daarvoor plaatste ik een gratis advertentie, bijvoorbeeld op marktplaats.nl, en weg was-ie. Maar ik verhuurde ook wel eens een huis in Kralingen, de deftige buitenwijk van Rotterdam. Mooi groot pand, in een lommerrijke laan. Niet goedkoop uiteraard, en dus verhuur je zoiets niet zomaar: de spoeling wordt gewoon dunner. Expats moet je daarvoor hebben, met fijne huurbudgetten van hun rijke werkgevers. 

Maar hoe kom je aan zulke huurders? Via verhuurmakelaars-slash-bemiddelaars. En die heb je in vele soorten en maten. Ik probeerde het eerst met een club gespecialiseerd in ‘het hogere segment’, naar eigen zeggen. Zitten zelf ook in Kralingen. Die stuurden me eerst een accountmanager, voor een intakegesprek om vervolgens te komen met een adviesverhuurprijs, vrijblijvend uiteraard. 1.800 euro per maand, stelden ze voor. Nee hoor, dat is helemaal niet laag, zeiden ze, want uw appartement is prachtig, meneer, schitterend werkelijk, maar dit is mis en dit is minder geschikt. Enzovoort. Een maand later verhuurde ik het via een éénpitter, een doortastende en ervaren dame, voor 2.750 euro per maand. 

Tja, makelaars. Hun belang is niet zozeer een hoge huur (of verkoopprijs), maar zo min mogelijk tijd te besteden aan het object. Dat het ook anders kan, ervoer ik in Berlijn, toen ik mijn appartement daar wilde verhuren. De makelaar, Herr Müller, was een mooi figuur. Jaar of 60, gedistingeerd, Kaninchen teckel onder de arm. Die wees kandidaat op kandidaat af, want nee hoor, die mensen waren niet netjes genoeg en de volgende te nouveau riche. Hij scheepte me vervolgens op met een stel Denen. Mannen, dat zat er in. En keurig, dat moet worden gezegd.