Eerst werden de particuliere beleggers nog verguisd, nu moeten ze kamers aan studenten verhuren

Zichtbaar was minister Mona Keijzer in het begin nog niet; haar eerste publieke daad om iets te doen aan de woningnood, kan dan ook niet anders omschreven worden dan ‘armoe‘. Particulieren worden opgeroepen om hun kamers beschikbaar te stellen aan studenten. Onder meer omdat dat ‘goed gezelschap‘ zou zijn.

Van huisjesmelker naar hospita

Het is niet de taak van de taak van de huurder om ‘goed gezelschap‘ te zijn voor een verhuurder. Wie de acties en ed wetgeving van het ministerie van Volkshuisvesting de afgelopen jaren heeft gevolgd, kan weinig anders concluderen dan dat wie die kamers en woningen verhuurt, behoort tot de groep ‘beesten‘, ‘huisjesmelkers‘, ‘pandjesbazen‘ of om het even welke andere niet zeer vleiende titel. De door de overheid gecreëerde woningnood mag nu door (andere) particulieren opgelost worden. Vanuit welke optiek je hier ook naar kijkt, het is hemeltergend.

De échte oplossing is het terugdraaien van de maatregelen

Woningen worden gecreëerd door beleggers, of dat nou particulieren of institutionele partijen zijn. Als je die mensen kortwiekt door exorbitante belastingen te heffen, de huurprijzen aan banden te leggen en van ze te eisen dat ze hun verhuurde vastgoed nooit meer kunnen terugeisen… Ja, dan krijg je woningnood, ja. Woningnood die bewust is gecreëerd door het ministerie, daarin gesteund door Financiën. Woningnood die is op te lossen door de genomen maatregelen terug te draaien. En dan doel ik niet op het terugdraaien van de tijd door terug te gaan naar hospitaverhuur als weg uit de woningcrisis.

Hospitaverhuur is namelijk per definitie geen oplossing voor de woningnood, laat staan voor het kamertekort. Maar, eerlijk is eerlijk: minister Mona Keijzer verdient vooralsnog onze goodwill, dus laat deze gekkigheid een nawee zijn van het VRO-beleid onder de vorige minister.