Uit de praktijk: waarom ook alweer?

Geen enkel moment heb je me de afgelopen jaren horen klagen over de financiële impact van de Wet betaalbare huur, de aanpassingen in box3 of de Wet goed huurderschap terwijl die uiteraard ook voor mij aanzienlijk is. Mijn irritatie en wanhoop heeft twee jaar lang bestaan uit de intense blindheid en vooringenomenheid van beleidsmakers, ambtenaren, kamerleden en ministers, om een wet door te drukken die precies het tegenovergestelde effect zou hebben wat politici beogen voor ogen te hebben: bescherming van huurders. Met als enig doel: geld naar de schatkist dat anders bij vastgoedeigenaren zou blijven. Zég dat dan. Wees helder. Vermom het niet als altruïsme waar niemand beter van wordt en zeker niet de huurder. Het gedraai met woorden, het spreken met dubbele bodem: het is aan mij niet besteed. Zeker niet als je daarbij tweedeling tussen huurder en verhuurder voor ogen hebt.

Verkopen is niet aan de orde

Terug tot de orde van de dag: als opeens alle huurders in een pand vertrekken, drie woningen waarvan de dertigers besluiten samen te gaan wonen of een huis te kopen, komt er een kans voorbij: opknappen. Verbouwen, mooi maken, naar deze tijd trekken – gewoon, omdat dat is wat je altijd doet. Het pand had ik jaren geleden mét huurders gekocht en had sinds de jaren tachtig geen verbouwing gezien; als het niet sinds de jaren zeventig is. Dus ik was wel aan de beurt. Bovendien: een goed pand verkoopt beter als het opgeknapt is; je moet je opties openhouden, ook al is verkopen totaal niet aan de orde.

Opknappen kost geld, bakken met geld. Nadat de eerste woning opgeleverd en verhuurd is, en de grote dubbele etage ook vrij komt, valt het kwartje: er is meer geld nodig. Veel meer geld. Dat moet ergens vandaan komen, maar waar? ‘Ik dacht dat jij inmiddels wel dat soort bedragen had liggen’, zei een vriendin. De vriendin in kwestie heeft me de afgelopen decennia regelmatig geholpen met leningen, voor de aankoop van een woning of een verbouwing die uit de hand liep. De opmerking is in your face: ja inderdaad, waarom hebben anderen ‘dat soort bedragen’ wél liggen en ik niet?!