De Wet betaalbare huur wordt afgevinkt

Afstandelijk en objectief blijven is extreem moeilijk als relevante kennis, ervaring van experts en marktwerking terzijde worden geschoven ten faveure van populisme. Zeker als je enige kennis hebt van hoe media werken: hand in hand met politici. En zo kan het zijn dat de week voor de de behandeling Wet betaalbare huur de media bol staan van huurders die ’te hoge’ huren zouden betalen, verhuurders die er met de pet naar gooien en verontwaardigde opinie dat wonen een grondrecht is, geen businessmodel.

Nederlandse verhuurders zijn juist sociaal

Dat het geen businessmodel is, daarover kunnen particuliere verhuurders over meepraten: meer dan 60 procent van de door hen aangeboden huurwoningen bevinden zich in het sociale segment. Het zijn woningen waar een bescheiden winst op gemaakt wordt, waar huurders naar tevredenheid wonen en iedereen nog lang en gelukkig leefde – tot alles anders moest.

De Wet betaalbare huur zorgt voor dakloosheid, voor onbetaalbare huur en tekort aan huurwoningen. Waarom zou je die wet in hemelsnaam willen invoeren, als minister? Laat staan dat je die wet als Kamerlid zou willen?

Tegenover de verontwaardigde verhalen in media over uitgebuite huurders, staan de feiten: een drastisch afnemend huuraanbod, de stijgende verkoopprijzen en woningen die inderdaad hoge huren hebben omdat dat nu eenmaal het overgebleven aanbod is. Een situatie waar door hoogleraren, banken investeerders, consultants, makelaars en verhuurders al eeuwen voor werd gewaarschuwd. Met de noodkreet dat juist de onderkant van de samenleving, jongeren, starters buiten de boot gaan vallen door de invoering van de Wet betaalbare huur. Oftewel: de Wet betaalbare huur doet álles – behalve dan betaalbare huren realiseren. De wet zorgt voor dakloosheid, voor onbetaalbare huren en voor een tekort aan huurwoningen. Waarom zou je die wet in hemelsnaam willen invoeren, als minister? Laat staan dat je die wet als Kamerlid zou willen?

Drogredenen

• omdat de huren te hoog zouden zijn
• omdat over de rug van kwetsbare huurders mensen hun zakken zouden vullen
• omdat het obsceen zou zijn dat partijen woningen bezitten en verhuren
• omdat politici huurders gaan ‘helpen’

Al die drogredenen ten spijt, is er maar één reden waarom de minister en de Kamerleden de Wet betaalbare huur willen doorvoeren: het klinkt zo lekker, het laten dalen van de huren. Het resoneert zo goed in de onderbuik van de achterban. Want dat de huren niet te hoog zijn, is te lezen in tal van onderzoeken. De Nederlandse sociale sector is de grootste van Europa. Dat de wet zorgt voor woningnood, wordt dagelijks door verhuurmakelaars ervaren: het feit dat politici zéggen huurders te gaan helpen, zéggen dat de wet er voor huurders is, maakt de claim nog niet waar. Beleggers investeren niet meer in woningen omdat de businesscase niet uitkan. Businesscase? Woningen zijn om in te wonen! Ja, en voedsel is om te eten, maar daarom deelt de Albert Heijn het nog niet gratis uit.

Niet Stef Blok maar Hugo de Jonge elimineert volkshuisvesting

De komende week besluiten 150 Kamerleden of ze willen meewerken aan het verergeren van de woningnood de komende twintig jaar. Als je geld zou kunnen zetten op of ze dit ook daadwerkelijk gaan doen of niet, zou ik met mijn volle verstand ál mijn geld zetten op verergeren. Vooral omdat de politiek tot nu toe geen enkel besluit heeft genomen in het belang van de huurder. Niet Stef Blok maar Hugo de Jonge zal de geschiedenis ingaan als de minister die de Nederlandse woningmarkt – c.q. Volkshuisvesting – de genadeklap heeft gegeven. En dat alleen omdat politici – de minister van wonen voorop en in zijn kielzog de Tweede Kamer – niet voor rede vatbaar zijn, doof voor de argumenten en zich laten leiden door hun onderbuik. Woningzoekenden zullen zinloos blijven zoeken, beleggers zijn allang afgehaakt en vertrokken. Niet omdat ze wilden, maar omdat ze met pek en veren werden verjaagd. De Wet betaalbare huur zaait drama voor woningzoekenden – en oogst weinig meer dan dakloosheid.